محیص
سخن را چون نمی نویسم در من می ماند، و هر لحظه مرا روی دگر می دهد
محیص
سخن را چون نمی نویسم در من می ماند، و هر لحظه مرا روی دگر می دهد
خانه
درباره من
پس آدم از پروردگارش کلمه هایی را آموخت، سپس خداوند به سوی او نظر کرد.
بقره 37.
محیص در ادبیات عرب به معنای گریز است و توضیح مختصر وبلاگ، از مقالات شمس تبریزی وام گرفته شده است.
اگر دنبال ِ متن هایِ شسته رفته یِ ادبی هستید، وبلاگِ شخصی ِ شخصِ نادرستی را انتخاب کرده ید.
بایگانی
تیر ۱۳۹۶
(۱)
بهمن ۱۳۹۵
(۱)
دی ۱۳۹۵
(۱)
شهریور ۱۳۹۵
(۱)
مرداد ۱۳۹۵
(۳)
تیر ۱۳۹۵
(۱)
خرداد ۱۳۹۵
(۷)
ارديبهشت ۱۳۹۵
(۱)
فروردين ۱۳۹۵
(۲)
اسفند ۱۳۹۴
(۴)
بهمن ۱۳۹۴
(۱)
دی ۱۳۹۴
(۱)
آذر ۱۳۹۴
(۱)
آبان ۱۳۹۴
(۶)
مهر ۱۳۹۴
(۱)
شهریور ۱۳۹۴
(۳)
بر آتش او نشستیم و دود شوق برآمد
اجرنا من النار یا مجیر.
+عنوان، با تصرف، از آقای سعدی است.
۱
۰
نظرات
(۰)
هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
ارسال نظر
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در
بیان
ثبت نام
کرده اید می توانید ابتدا
وارد شوید
.
نام *
پست الکترونيک
سایت یا وبلاگ
پیام *
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
کد امنیتی *
ارقام فارسی و انگلیسی پذیرفته میشوند
نظر بصورت خصوصی ارسال شود
نظر شما به هیچ وجه امکان عمومی شدن در قسمت نظرات را ندارد، و تنها راه پاسخگویی به آن نیز از طریق پست الکترونیک میباشد. بنابراین در صورتیکه مایل به دریافت پاسخ هستید، پست الکترونیک خود را وارد کنید.
پست الکترونیک برای عموم قابل مشاهده باشد
اخطار!